After the deal with devil the wizard became a cursed creature without soul, but with the greatest magic power. He either was given another gift- immortality. With the years he understood , that the life he has selected is much worse than the death could be, but he wasn’t able to die.
Then he had another deal with the devil…
No one knew his name, but there were people who knew few things about underworld. With help of the magic books one of them found the name. He called wizard’s name.
That was wizard’s course.
Any time anyone says the name he became the Lord. The wizard must appear to realize anything the Lord says as long as the Lord wishes.
He appeared before the Lord like a gray ghost. The Lord was frightened and pale- he couldn’t believe that the magic of the name he had found worked.
Then he became more and more opinionated…
He could have everything he wishes.
With every wish he gave the spirit a little part of his soul. Day by day he was losing his soul…
One day the wizard gave all the soul of his lord to the devil and get back his own. He could live as a man without magic power but with soul. His soul belonged to him as long as he lives, then the death would take his body, and the devil- his soul. And the Lord would turn into a spirit with greatest magic power, without soul and with unknown name…
That was the wizard’s second deal…
...........
Սատանայի հետ գործարքից հետո կախարդը դարձավ անիծյալ էակ` առանց հոգու, բայց մեծագույն կախարդական զորությամբ: Մեկ այլ պարգև էլ էր տրվել նրան` անմահություն: Տարիների հետ նա հասկացավ, որ իր ընտրած կյանքը մահից էլ վատ է, բայց նա ի զորու չէր մեռնել:
Այնուհետ նա մեկ ուրիշ գործարք կնքեց սատանայի հետ…
Ոչ ոք չգիտեր նրա անունը, բայց կային մարդիկ, որ որոշ բաներ գիտեին հանդերձյալ աշխարհի մասին: Կախարդական գրքերի օգնությամբ նրանցից մեկը գտավ անունը: Նա արտաբերեց կախարդի անունը:
Դա կախարդի անեծքն էր:
Ցանկացած պահի ցանկացած ոք, ով արտասանում էր անունը, դառնում էր Տիրակալ: Կախարդը պետք է հայտնվեր` անելու ամենն, ինչ Տիրակալը կասեր, այնքան ժամանակ, որքան Տիրակալը կկամենար:
Նա գորշ ուրույի պես հայտնվեց Տիրակալի առաջ: Տիրակալը վախեցած և գունատ էր. նա չէր կարողանում հավատալ, որ իր գտած անվան կախարդանքը գործում է:
Այնուհետև նա դարձավ ավելի ու ավելի ինքնավստահ…
Նա կարող էր ունենալ ինչ որ ցանկանար:
Յուրաքանչյուր ցանկության հետ նա տալիս էր կախարդին իր հոգու մի փոքրիկ մասնիկ: Օրեցօր նա կորցնում էր իր հոգին:
Մի օր կախարդն իր տիրակալի ամբողջ հոգին հանձնեց ստատանային` հետ ստանալու համար իր սեփականը: Նա կարող էր ապրել որպես մի մարդ, ով չունի կախարդական զորություն, բայց ունի հոգի: Քանի դեռ նա ապրում էր, նրա հոգին պատկանում էր իրեն, հետո մահը պիտի վերցներ նրա մարմինը, իսկ սատանան` հոգին: Իսկ նրա Տիրակալը կվերածվեր մեծագույն կախարդական զորությամբ ուրույի`առանց հոգու ու անհայտ անունով…
Դա կախարդի երկրորդ գործարքն էր…
Փորձեց վերագտնել
իրեն, բայց գտավ միայն ցավը… Դեռ պիտի համառեր, պայքարեր, խենթանար, տառապեր ու սոսկար
իր անզորությունից՝ կրկին ու կրկին, մինչև ի զորու կլիներ գտնել նաև երջանկությունը:
