The lost summer...

The tears of the rain are falling down on the colored leaves around her. The rainy spirit of the autumn is walking by her. She can see it, she can almost touch…
The rainy spirit circled back towards her and looked into her eyes with the soft shine of the rain in the eyes. She’s cold…
She could hardly realize that her summer has disappeared in the rainy notes of the autumn. She tastes autumn with the rain, she smells it with the wind, and she let it in into her heart. She’s a rainy spirit of the autumn now. She’s sad… Her rain is able to touch everyone around her, but she doesn’t want to leave rain in her footprints…
Don’t pass by her - you can easily become a pale spirit from the rain.
She’s walking and thinking…
She’s thinking and walking…
She’s lost in her thoughts…
...
There appeared a feeling in her heart with the sunrise of the new day, that her lost summer with its warm waves is inside- with the first flake of the winter… and the spring sprouts on the trees… and the lonely spirit of the autumn…
She smiled. The smile was awkward and sad at first, then- bright and happy.
Her summer won’t be ever lost again.

....................


Նրա շուրջը գույնզգույն տերևներին են թափվում անձրևի արտասուքները: Աշնանային անձրևոտ ուրուն քայլում է կողքով: Նա կարող է այն տեսնել, նա կարող է գրեթե հպվել…
Նա դժվարությամբ կարողացավ գիտակցել, որ իր ամառը չքացել է աշնան անձրևոտ մեղեդում: Նա համտեսեց աշունն անձրևի հետ, զգաց աշնան բույրը քամու մեջ և ներս թողեց աշունն իր սիրտ: Այժմ նա աշնան անձրևային ոգի է: Նա տխուր է… Նրա անձրևն ի զորու է հպվել նրա շուրջ բոլորին, բայց նա չի ցանկանում անձրև թողնել իր ոտնահետքերում…
Մի’ անցեք նրա մոտով` դյուրին է վերածվել անձրևի գունատ ուրույի:
Նա քայլում է ու մտածում…
Նա մտածում է ու քայլում…
Նա մոլորվել է իր մտորումներում…
...
Նոր օրվա արշալույսի հետ նրա սրտում ծնվեց զգացում, որ իր կորած ամառն իր ջերմ ալիքներով ներսում է` ձմռան առաջին փաթիլի հետ… և գարնանը ծառերի առաջին բողբոջների հետ… և աշնան լքված ուրույի հետ…
Նա ժպտաց: Սկզբում անճարակ ու տխուր էր ժպիտը, ապա` պայծառ ու երջանիկ:
Նրա ամառն այլևս երբեք չի կորչի կրկին…

Thank you...

My profile picture is created by a true friend of mine Zachary Chartkoff.

Nightmare/Մղձավանջ

A scary nightmare across the night wants to frighten me. Fear!!! It's a dark emotion.

The demons get their power from the dark emptions we have.

I tried to feel something bright, but the dark emotion took me into the night to fight and win the demons around me.

I'm not sleeping any longer.
The nghtmare is disappeared, but the fear is hidden somewhere inside.
,,Am I afraid of the nightmare?''
No... My true fear is the creature I've seen in the mirror in my nightmare.
The dark emotions feed the demons who don't live around us, but inside.
Can I ever win all of them?...

..........

Սարսափելի մղձավանջը, հատելով գիշերը, ցանկանում է ինձ վախեցնել: Վա՛խ: Այն խավար հույզ է:
Դևերը զորություն են ստանում մեր ունեցած խավար հույզերից: Ես փորձեցի ինչ-որ լուսավոր զգացում ունենալ, բայց խավար հույզը տարավ ինձ գիշերի մեջ` պայքարելու ու հաղթելու դևերին իմ շուրջը:
Այլևս քնած չեմ:
Մղձավանջն անհետացել է, բայց վախը թաքնված է ինչ-որ տեղ ներսումս:
,,Վախենու՞մ եմ մղձավանջից,,
Ոչ... Իմ իրական վախն այն էակն է, որ տեսա հայելու մեջ այն մղձավանջում:
Խավար հույզերը սնում են ոչ թե մեր շուրջը գտնվող դևերին, այլ` ներսում:
Կարո՞ղ եմ, արդյոք, երբևէ նրանց բոլորին հաղթել...

Խավարում/ The Darkness

Երբ արևը մահացավ, ամբոխը չնկատեց: Խավարում գոյատևող էակները վաղուց դադարել էին նկատել լույսը: Ավելի ուշ սկսեցին զգալ ցուրտը, բայց դեռ չէին հասկանում` ի՜նչ է կատարվել…Երբ արևը վերադարձավ, դա նույնպես մնաց աննկատ, քանի որ նրանք, ում տրված էր տեսնել լույսը, արդեն մեռել էին արևի կարոտից…

Անանուն աստղի առաջին մոլորակ, դիցաբանություն

When the sun died, the crowd didn’t notice. The creatures existing in the darkness ceased perceiving the sunlight. Later they began to feel the cold, but they still didn’t understand what had happened…When the sun returned, it also remained unnoticed, because those who were given the gift of seeing light had already died of sadness without the sun.

The first planet of an unknown star, myphology