Monday, November 29, 2010

The evening was whispering…/ Երեկոն շշնջում էր…

The evening was whispering a story while the night was coming to be the Lord of the town for few hours before the day. There was a tremble in the air, with the smell of lightning and rain. The first lonely star was looking at the closed windows of the town. But one window was open that day. A dyeing man was looking at the lonely star threw the open window, he smelled the lightening and rain, he was hearing the story of the evening.
The evening was whispering, that after night comes the day…

Երեկոն մի պատմություն էր շշնջում, մինչ գիշերը գալիս էր նախքան ցերեկը մի քանի ժամով դառնալու քաղաքի տիրակալը: Օդում դող կար` կայծակի ու անձրևի բույրով: Առաջին միայնակ աստղը նայում էր քաղաքի փակ պատուհաններին: Բայց մի պատուհան բաց էր այդ օրը: Մի մեռնող մարդ էր բաց պատուհանի միջով նայում միայնակ աստղին, շնչում կայծակի ու անձրևի բույրը, լսում երեկոյի պատմությունը:
Երեկոն շշնջում էր, որ գիշերից հետո գալիս է ցերեկ…

5 comments:

  1. Ինչպես բնության մեջ սերմը հողում մահանալով ծնունդ է տալիս մի նոր բույսի, այնպես էլ մարդն իր կյանքն ապրելով ծնում է նոր կյանք և նոր սերունդ է թողնում մարդկությանը:
    Սակայն միայն սերունդ թողնելը բավական չէ ցերեկ գալու համար. պետք է նաև գործերն ու անունը մնան մարդկանց սրտերում: Եվ այդ ժամանակ մարդու ցերեկը չի փոխվի մթին գիշերվա...

    ReplyDelete
  2. Գործն է անմահ, լավ իմացեք,
    Որ ապրում է դարեդար...

    ...և այլն...

    Հ.Գ. չարն էլ է միշտ ապրում անմեռ...

    ReplyDelete
  3. Իրականոււմ «Գործի» մասին չէի գրել, այլ հույսի, բայց, թերևս, հենց «Գործն» է հույս ծնում...

    ReplyDelete
  4. It seems to me that the man is depressed...

    ReplyDelete
  5. He just has a hope of the coming day...

    ReplyDelete