Այն, ինչ չպետք է կորչի/ the things that shouldn't be lost...

Սրտում թրթռացող խորհրդավոր ու գեղեցիկ հույզերի մեղեդուն փոխարինելու եկավ սև, լուռ դատարկությունը… Հասկացավ, որ կորցրել է, բայց չէր հասկանում` ինչ:  Սարսռաց:

Փորձում էր աշխարհին նայել յուրովի, բայց ոչինչ չստացվեց: Ուզում էր ջնջել իր հոգուց ցավը, բայց, մոռանալով ցավը, երջանկությունը ևս մոռացել էր: Ինքն իրեն էր կորցրել…

Փորձեց վերագտնել իրեն, բայց գտավ միայն ցավը… Դեռ պիտի համառեր, պայքարեր, խենթանար, տառապեր ու սոսկար իր անզորությունից՝ կրկին ու կրկին, մինչև ի զորու կլիներ գտնել նաև երջանկությունը:

                          

In spite of the mysterious and beautiful emotions melody in his heart came the black, soundless void… He found that he has lost, but he didn’t know what was the loss. He has quivered. He was trying to see the world in his own way, but he wasn’t succeed. He had tried to erase the pain from his heart, but with the pain he has forgot the happiness too. He had lost himself…

He tried to find himself, but he has found only the pain… He would still persist, fight, madden, suffer and dread because of his powerless again and again, until he would be able to find the happiness too…

Everyone loves…

Everyone needs love…

,,Why do we need love. I’m never free when I love, I never free when anyone loves me, I need Freedom’’ she said.

Everyone needs freedom.

Յուրաքանչյուրը սիրում է…

Յուրաքանչյուրն ունի սիրո կարիք…

ՙԻնչու՞ ենք սիրո կարիք զգում: Ես երբեք ազատ չեմ, երբ սիրում եմ, երբեք ազատ չեմ, երբ ինձ են սիրում, ես Ազատության կարիք ունեմ՚ , - ասաց աղջիկը:

Յուրաքանչյուրն ունի ազատության կարիք…

I live/Ապրում եմ

I live.

That’s good!!!  Is that good?

What will happen if my tommorow never comes?

I’m died!

Who will suffer? Who will feel guilty? Who will blame me? Who will be happy?

I’m back!

Miracle? Mistery? Whatever…

I’m alive.

Who will suffer? Who will feel guilty? Who will blame me? Who will be happy?

I live.

Ապրում եմ:

Դա լա՛վ է: Դա լա՞վ է:

Ի՞նչ կլինի եթե իմ վաղը երբեք չգա:

Մեռա՜ծ եմ:

Ո՞վ է տառապելու: Ո՞վ է զգալու մեղավոր: Ո՞վ է ինձ մեղադրելու: Ո՞վ կլինի երջանիկ:

Վերադարձա՛:

Հրա՞շք: Առեղծվա՞ծ: Ինչ-որ է…

Շնչում եմ:

Ո՞վ է տառապելու: Ո՞վ է զգալու մեղավոր: Ո՞վ է ինձ մեղադրելու: Ո՞վ կլինի երջանիկ:

Ապրում եմ:

discovery..../ հայտնագործություն...

There was a gentle tremble in his heart… 
There was a crazy tremble in his heart… 
No, this time that wasn’t love… That was the discovery he did…

Each of us has so many discoveries; some of them are truely great either for us, or even for the entire world. Do we notice them???

…

There is a spring in the little town... /Փոքրիկ քաղաքում գարուն է...

Evening. I am walking along the slimy and lonely streets.

The rain is crying…

It is a spring. It is a rainy, pale, roily, sad spring. It is an autumny spring, but without the cheerful colored leaves of the autumn… The first, frightened spears of the spring are colorless and inspirit.

It’s raining all the time.

Under the black clothes, covered by the black umbre

Silence, silence, silence!!! / Լռություն, լռություն, լռությու՜ն

There was a power failure. The silence fell so sadden, that at once he didn’t understand what was going on. The computer stopped its monotonous humming.
What a pleasure it was! He yawned, stretched, and decided to have coffee: a spoonful instant coffee filled in the water that should be boiled in an electric kettle. Electric!He cursed on his mind, may be…
“Haven’t got a light?” somebody’s head appeared through the door.
“Ha?” he yawned again.
“The light’s gone and I have no mind when it’ll come. Let’s go home, shall we?”
“No. To go home? So many things to be done. I’ll just call to see when it’ll come.”
“And what if it’ll ne

Conflict

The world consists of the contradictions. These contradictions are in a conflict, life’s a conflict…

The end of this conflict could be either the death of the EXCISTENCE or the ACQUITTAL…

Someone dies finally, someone gets the acquittal…

The both cases bring us to the same- TRANQUIL…

But in one hand the death is the winner, in the other hand the life…

More contradictions…

It will be so until comes the final victory, that independent of the outlying world can rise in our soul, can be our…

Just think. ,,My own LIFE or the DEATH that belongs only to me…

That’s my choice’’

Աշխարհը կազմված է հակասություններից: Այդ հակասությունները պայքարում են, կյանքը պայքար է...

Այդ պայքարի վերջը կամ ԳՈՅԻ մահը կարող է լինել, կամ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒԹՅՈՒՆԸ...

Ոմանք մեռնում են անվերադարձ, ոմանք հասնում կատարելության...

Երկու դեպքում էլ, միևնույն է, հանգում ենք ԱՆԴՈՐՐԻ...

Բայց մի դեպքում հաղթում է մահը, մյուս դեպքում` կյանքը...

Կրկին հակասություններ...

Մինչև չգա վերջնական հաղթանակը, որ անկախ արտաքին աշխարհից կարող է ծնվել մեր էության մեջ, լինել մերը...

Միայն մտածեք.

<<Իմ սեփական ԿՅԱՆՔ կամ միայն ինձ պատկանող ՄԱՀ...

Ես եմ ընտրողը...>>

Looking for.../ Փնտրելով...

I’m lost. The pain in my heart came long ago. It’s coming stronger and stronger now…

I feel there is the Perfect land of dream where I will be happy. If the way there is death, I want to die. .. But I’m not sure that death will take me there, another hell is waiting for me after this terrible life.

 What to do?

 I’m looking for the dreamland. I’ve thought it’s in the fairytales, where the light always is over the darkness. Can the land, where lives  the evil, even if it’s defeated be perfect? No, it isn’t what I’m looking for…

So where…?

I know now that only in my heart I can find that world. It’s still dark and there’s lots of evil in my heart, but one day it will be a perfect land of happiness. I promise…

Մոլորված եմ: Իմ սրտում ցավը վաղուց է ծնվել: Այժմ այն ավելի ու ավելի ուժգնանում է…

Զգում եմ, որ ինչ որ տեղ կա երազային Կատարյալ աշխարհը, ուր երջանիկ կլինեմ: Եթե ճանապարհը մահն է, ուզում եմ մեռնել… Բայց ավաղ վստահ չեմ, որ մահն ինձ կտանի այնտեղ` կյանքի մղձավանջից հետո մեկ այլ դժոխք է ինձ սպասվում:

Ի՞նչ անել:

Փնտրում եմ երազային աշխարհը: Մտածում էի` հեքիաթներում է այն, ուր լույսը միշտ էլ խավարից վեր է: Կարո՞ղ է այն աշխարհը, ուր ապրում է չարը, թեկուզ՝ պարտված, լինել կատարյալ… Ոչ, դա այն չէ, ինչ փնտրում եմ…

Ուրեմն որտե՞ղ:

Այժմ ես գիտեմ, որ միայն իմ սրտում կգտնեմ այն աշխարհը: Սիրտս դեռ մութ է ու մեծ է նրա չարությունը, բայց մի օր այն կլինի երջանկության կատարյալ աշխարհ: Խոստանում եմ…

* * *

It's snowing hard. I like this white dance of the winter. It's cold. It's awfully cold...

But I still like it.

The wind is speaking. It tells me something I can't understand. Who knows the language of the wind? Please, translate...

No one answered me then...

I understand the words of the wind now...But wind doesn't tell me the story of the winter any longer.

The spring is about coming.

Ձյունը խոշոր փաթիլներով իջնում է: Սիրում եմ ձմռան այս ճերմակ պարը: Ցուրտ է՝ սարսափելի ցուրտ…

Բայց ես դեռ սիրում եմ այն:

Քամին խոսում է, պատմում մի բան, որ հասկանալ չեմ կարողանում: Ո՞վ գիտի քամու լեզուն: Թարգմանեք, խնդրում եմ…

Ոչ ոք ինձ չպատասխանեց այդ ժամանակ:

Այժմ ես հասկանում եմ քամու բառերը… Բայց քամին ինձ այլևս չի պատմում ձմռան պատմությունը:

Գարունը շուտով կգա…

The new century style...

When the pain in my heart is unbearable and the tears in my eyes are so much, I remember...

Each has something beautiful to remember and stop to cry...

Smile!!!

Երբ ցավն իմ սրտում անտանելի է, իսկ աչքերումս արտասուքներն այնքա՜ն շատ. ես հիշում եմ…

Յուրաքանչյուրն ունի գեղեցիկ մի հուշ, որ հիշելով կդադարի արտասվել…

Ժպտա´:

 Когда боль в моём сердце невыносима, а в глазах моих слишком много слёз - я помню...
Каждый имеет какое нибудь красивое воспоминание, вспоминая которое перестанет плакать...

Улыбнись!!!

The truth abstraction… / Ճշմարտության վերացարկում…

None of us knows the truth.

The abstraction of the truth by our point of view only brings to soul loneliness, because the truth we have comes to fight against the truth of others.

Then the belief that everything is perfect brings to a crash. And then comes the feeling of nothing.  Are you able to feel nothing? It is like being a breathing dead man. When you feel nothing, you wish nothing…

The abstraction of the truth around us brings to NOTHING….

Ոչ ոք չգիտի ճշմարտությունը:

Ճշմարտության վերացարկումը՝ միմիայն մեր տեսանկյունից հանգեցնում է հոգու միայնության, քանի որ մեր ունեցած ճշմարտությունը սկսում է պայքարել ուրիշների ճշմարտության դեմ:

 Հետո հավատամքը, որ ամեն ինչ կատարյալ է, բերում է խորտակման: Եվ այնուհետ քո զգացածը ոչինչն է: Ի զորո՞ւ եք ոչինչ չզգալ: Դա նման է շնչող դիակ լինելուն: Երբ ոչինչ չեք զգում, ոչինչ չեք ցանկանում…

Մեր շուրջը եղած ճշմարտության վերացարկումը հանգենում է ՈՉՆՉԻ…

Imagination

The scattered diamonds were shining on the disorderly dropped black velour under slight blue light. The image was enough royal to allure and strangely simple at the same time…

It was his best picture, but he never moved it on canvas from the imagination…

Անփույթ ընկած սև, թավշյա կտորի վրա աննշան, կապտաթույր լուսավորության ներքո մեղմ կայծկլտում էին ցրիվ եկած ադամանդները:

Պատկերը գերելու աստիճան շքեղ էր և միաժամանակ տարօրինակորեն համեստ...

Նրա նկարներից լավագույնն էր, բայց նա այդպես էլ այն երևակայությունից չկարողացավ տեղափոխել կտավին...