Հողաթափերս բացօթյա գիշերից
հետո սառն են,
Վիրավորված են,
Առաջվա պես ինձ արդեն չեն ծառայում:
Չկա հավատարմությունն ու ջերմ գուրգուրանքը
Հոգնած ոտքերին,
Ավելի հաճախ են այժմ սայթաքում:
Անսովոր անշուք են հողաթափերս՝ ցրտից կուչ եկած,
Խղճում եմ նրանց,
Ու հերթական անգամ դեն չեմ նետում…
Վիրավորված են,
Առաջվա պես ինձ արդեն չեն ծառայում:
Չկա հավատարմությունն ու ջերմ գուրգուրանքը
Հոգնած ոտքերին,
Ավելի հաճախ են այժմ սայթաքում:
Անսովոր անշուք են հողաթափերս՝ ցրտից կուչ եկած,
Խղճում եմ նրանց,
Ու հերթական անգամ դեն չեմ նետում…
No comments:
Post a Comment