When the pain in my heart is unbearable and the tears in my eyes are so much, I remember...

Each has something beautiful to remember and stop to cry...

Smile!!!

Երբ ցավն իմ սրտում անտանելի է, իսկ աչքերումս արտասուքներն այնքա՜ն շատ. ես հիշում եմ…

Յուրաքանչյուրն ունի գեղեցիկ մի հուշ, որ հիշելով կդադարի արտասվել…

Ժպտա´:

 Когда боль в моём сердце невыносима, а в глазах моих слишком много слёз - я помню...
Каждый имеет какое нибудь красивое воспоминание, вспоминая которое перестанет плакать...

Улыбнись!!!

The truth abstraction… / Ճշմարտության վերացարկում…

None of us knows the truth.

The abstraction of the truth by our point of view only brings to soul loneliness, because the truth we have comes to fight against the truth of others.

Then the belief that everything is perfect brings to a crash. And then comes the feeling of nothing.  Are you able to feel nothing? It is like being a breathing dead man. When you feel nothing, you wish nothing…

The abstraction of the truth around us brings to NOTHING….

Ոչ ոք չգիտի ճշմարտությունը:

Ճշմարտության վերացարկումը՝ միմիայն մեր տեսանկյունից հանգեցնում է հոգու միայնության, քանի որ մեր ունեցած ճշմարտությունը սկսում է պայքարել ուրիշների ճշմարտության դեմ:

 Հետո հավատամքը, որ ամեն ինչ կատարյալ է, բերում է խորտակման: Եվ այնուհետ քո զգացածը ոչինչն է: Ի զորո՞ւ եք ոչինչ չզգալ: Դա նման է շնչող դիակ լինելուն: Երբ ոչինչ չեք զգում, ոչինչ չեք ցանկանում…

Մեր շուրջը եղած ճշմարտության վերացարկումը հանգենում է ՈՉՆՉԻ…

Imagination

The scattered diamonds were shining on the disorderly dropped black velour under slight blue light. The image was enough royal to allure and strangely simple at the same time…

It was his best picture, but he never moved it on canvas from the imagination…

Անփույթ ընկած սև, թավշյա կտորի վրա աննշան, կապտաթույր լուսավորության ներքո մեղմ կայծկլտում էին ցրիվ եկած ադամանդները:

Պատկերը գերելու աստիճան շքեղ էր և միաժամանակ տարօրինակորեն համեստ...

Նրա նկարներից լավագույնն էր, բայց նա այդպես էլ այն երևակայությունից չկարողացավ տեղափոխել կտավին...