Խավար սենյակում նստած եմ մենակ

Եվ կա իմ հոգում թախիծ անհատակ:

Մարմրող մոմի փոքրիկ լեզվակը

Լուսավորում է իմ մութ սենյակը:

Թեթև թիթեռի անուրջը դառած`

Կանչում է լռին կրակը վառած.

Հրե ծաղիկի պատրանք է ծնվում

Թիթեռնիկ ոգին` այդ հրով այրվում:

Թռվռան թիթեռ, մութը ճեղքելով`

Թռչում ես թեթև դեպ հուրը սիրով,

Թռչում ապարդյուն. սառցե ապակին

Փակում է ուղին հրե ծաղիկի:

Կարող եմ բացել, փշրել ապակին,

Բայց սերը բոցե կայրի փոքրիկին,

Ո'չ, ես չեմ բացի պաղ պատուհանը,

Չի գտնի բոցում նա իր վախճանը:

Կրկին ու կրկին բախվում ապակուն

Թիթեռնիկն է իմ մնում աննկուն:

Սիրտս ճմլվում, ուզում եմ լացել

Տանջել չեմ ուզում, չեմ կարող բացել:

Եվ սարսափով եմ հանկարծ մտածում,

Որ թիթեռի պես ես եմ թևածում,

Ես նրա նման փնտրում եմ անվերջ

Մթում անսահման հուր ծաղիկ անշեջ:

Ես էլ հույսով լի առաջ եմ նետվում,

Անտեսանելի պատնեշի բախվում,

Կրկին ու կրկին բախվում ապակուն,

Փորձում եմ ոգին դարձնել աննկուն:

Հասնել եմ փորձում հրե ծաղիկին,

Երազն է գոցում պատնեշ ապակին,

Մաքառում եմ լուռ,մթնում,խենթանում,

Չգիտեմ ճամփաս ինձ ուր է տանում:

Եվ հուսակտուր իմ փերուն բարի

Խնդրում եմ` «փշրիր պատնեշը չարի,

Թույլ տուր ինձ հասնել հրե ծաղիկին,

Ապրել ու մեռնել նրա կրակում»:

Գերադասում եմ` ապրելով մեռնել,

Քան ամբողջ կյանքում իզուր տառապել:

Քան ամբողջ կյանքում պատնեշի առաջ

Լսել իմ հոգում միմիայն հառաչ:

«Բացի'ր այն, բացի՜ր». խնդրում եմ փերուն

«Բացի'ր այն, բացի՜ր». թիթեռն է խնդրում:

Ձեռքս, դողալով, ապակուն մեկնում՝

Ինձ անիծելով` այն բաց եմ անում:

Բաց է պատնեշը, իսկ աչքերս` փակ,

Եկել է վերջը, ի՛մ խեղճ թիթեռնիկ:

Զարկում է սիրտս թևով թիթեռի,

Կփրկեմ ես քեզ, ես քեզ չեմ վառի:

«Հանգցրո՛ւ բոցը». միտքն է իմ կանչում,

«Փրկի՜ր թիթեռին». հոգիս է գոչում,

Բայց թիթեռն ինքը թևերով իր կայծ

Իր երազանքն է հանգցնում հանկարծ:

Հետո շփոթվում` կրակն էլ չկար,

Շուրջս թռվռում,  լքում է ինձ հար:

Նա թռավ հեռու` ուրիշ մեկի մոտ,

Գուցե փնտրելու մի ուրիշ կարոտ:

Մարել է մոմը, նստած խավարում,

Անթարթ նայում եմ անորոշ հեռուն:

«Ե՞ս եմ թիթեռը». միտքն է իմ կանչում,

«Ե՛ս չեմ թիթեռը». հոգիս է գոչում:

Փերի կարեկից, պատնեշը փշրիր,

Հրե ծաղիկից ինձ հուր նվիրիր:

Փշրիր ապակին, թեկուզ այրվելով,

Հրե ծաղիկից լույս կառնեմ սիրով:

Լույս ու ջերմություն մարդկանց կտանեմ,

Ոչինչ, թող այրվեմ, բայց  ես դա կանեմ:

ԹԻԹԵՌ

                Ցուրտ սենյակում խավարի դեմ անզոր պայքարում է մոմի թրթռուն բոցի մի փոքրիկ լեզվակ: Անքուն թիթեռը թևերի անհանգիստ տրոփյունով բոցկլտացող կրակին է մոտենում: Կանչում է կրակը:

                Սառը ապակին խորտակում է հրե ծաղկի մասին թիթեռային երազանքները: Հուսահատ, խենթացած կրկին ու կրկին ապակուն է բախվում տարաբախտ թիթեռը: Անտեսանելի պատնեշն անխորտակ համառությամբ դիմակայում է նրան:

                Կարող եմ ձեռքի անփույթ շարժումով վերացնել պատնեշը, բացել պատուհանը: Այդժամ ներս կխուժի թիթեռն ու իր վախճանը կգտնի թրթռուն բոցում: Ո՛չ, ես չեմ բացի պատուհանը:

                Կրկին ու կրկին բախվում է թիթեռն ապակուն ու ճմլվում է սիրտս: Սարսափելի է գիտակցել, որ ես եմ այդ թիթեռը, որ ես էլ նման նրան հրե ծաղիկ եմ փնտրում ու զուր ջանքեր թափում անտեսանելի պատնեշների առաջ:

                Բացի՛ր, իմ բարի փերի պատուհանը: Թող այրվեմ, մոխրանամ. գերադասում եմ հասնել իմ հրե ծաղիկին ու մեռնել, քան ամբողջ կյանքում անտեսանելի պատնեշների բախվել ու տառապել:

                «Բացի՛ր, Բացի~ր». աղերսում եմ իմ փերուն:

                «Բացի՛ր, Բացի~ր». լսում եմ թիթեռի աղերսը:

                Դողացող ձեռքս հպում եմ պատուհանին, սահեցնում սառն ապակու վրայով: Ինքն ինձ անիծելով` բացում եմ պատուհանն ու փակում աչքերս, որ չտեսնեմ թիթեռի վախճանը:

                Լռությունը լցվում է անհանգիստ տրոփյունով: Սա իմ սի՞րտն է, թե թիթեռի թևերն են տրոփում իմ սրտի զարկով: Բացում եմ աչքերս ու կրակի շուրջ պտտվող թիթեռին տեսնում:

                «Հանգցրու՛ կրակը». հուշում է միտքը:

                «Փրկի՛ր թիթեռին». գոչում է հոգին:

                Թևերի անհանգիստ տրոփյունով թիթեռն ինքն է հանգցնում իր երազանքը, շփոթված թռվռում ու դուրս թռչում պատուհանից` այլ կրակներ փնտրելու:

                Շուրջս խավար է, անգամ աստղեր չկան, հեռու են, չեն երևում:

                Ե՞ս եմ այդ թիթեռը:

                Ե՛ս չեմ այդ թիթեռը:

                Բացի՛ր, ի՛մ փերի, պատուհանը և ես, թեկուզ այրվելով, հրե ծաղիկի լույսն ու ջերմությունը կտանեմ մարդկանց: