…
Ես էլ չեմ հարբի, դե կտեսնես, ինչքան էլ փրփրի գարեջուրը կամ ջինի բույրից կոկորդումս խլրտա ծանոթ թացությունը, ինչքան էլ ռոմի կիսատ շիշը ծովահենական քնած գեներս խտտի, չեմ հարբի, միայն թե մի գնա…
…
Ես կգնամ, չէ, ես կփախչեմ քեզանից ու կհարբեմ, կխմեմ շատ, մեծ կումերով, կոկորդս կայրվի սպիրտով, աչքերիցս արցունքներ կթափվեն, բայց ես քեզանից հեռու կլինեմ ու ես կխմեմ…
…
Վերադարձի՜ր…
…
Ու թե ինչո՞ւ եկար…
